ciężkie powietrze

См. также в других словарях:

• powietrze — n I, blm 1. «mieszanina gazów (głównie azotu i tlenu) otaczająca grubą warstwą kulę ziemską, tworząca jej atmosferę» Czyste, świeże, ostre, rześkie, łagodne, przejrzyste powietrze. Chłodne, mroźne, arktyczne powietrze. Duszne, parne, wilgotne,… …   Słownik języka polskiego

• ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… …   Słownik języka polskiego

• duszność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. dusznośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} utrudnione oddychanie, uczucie braku powietrza : {{/stl 7}}{{stl 10}}Napady duszności. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ciężki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, ciężkiżcy, ciężkiższy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający relatywnie dużą wagę w stosunku do typowej wagi czegoś; trudny do podniesienia, dźwignięcia; także sprawiający takie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• siekiera — ż IV, CMs. siekieraerze; lm D. siekieraer «ręczne narzędzie składające się ze stalowego ostrza osadzonego na drewnianym trzonku, służące do cięcia, rąbania, obróbki drewna; w dawnych czasach używane również jako broń» Rąbać, ciąć, ciosać, łupać,… …   Słownik języka polskiego

• twierdza — ż II, DCMs. twierdzadzy; lm D. twierdzaerdz 1. «stała fortyfikacja obronna składająca się z fortów i umocnień połączonych w całość, obsadzona załogą i przystosowana do obrony przed natarciem ze wszystkich stron; załoga twierdzy; forteca» Potężna …   Słownik języka polskiego

• duchota — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. duchotaocie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} ciężkie, parne, duszne powietrze; zaduch : {{/stl 7}}{{stl 10}}Duchota w mieście była nie do wytrzymania. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień